Weekblog #136: Een update vanuit het Spaanse Alicante

Hola vanuit Spanje! Voor een paar dagen heb ik Italië ingewisseld voor Spanje, en ondanks dat dat niet persee op de planning stond, ben ik zo ontzettend blij hier nu nog te zijn, op deze maandagochtend. Dat ik zou afreizen naar Alicante was wel al heel lang de bedoeling. Ik was namelijk uitgenodigd voor een bruiloft van een Spaanse vriendin. We leerden elkaar vorig jaar op het Eurovisie Songfestival in Rotterdam kennen, en hielden altijd contact. In december ging ik met haar mee naar de eerste fitting van haar trouwjurk, die ze al eerder met veel zorg had uitgekozen. Het was daar dat ze heel geheimzinnig een lichtroze envelop uit haar tasje toverde. Een prachtige uitnodiging die een voorbode zou zijn van de schoonheid en elegantie van haar bruiloft. 

Vrijdagavond zou ik van Rome naar Alicante vliegen, en zondag in de namiddag weer terug. Maar nu is het maandag, en zit ik hier nog steeds

En die bruiloft vond afgelopen zaterdag plaats. In Elche, een plaatsje dichtbij Alicante, en de plek waar de bruid is opgegroeid. Vrijdagavond zou ik van Rome naar Alicante vliegen, en zondag in de namiddag weer terug. Althans, dat was het idee. Maar nu is het maandag, en zit ik hier nog steeds. Op dit prachtige balkon, omgeven door planten en met het gescharrel van abuela – het Spaanse woord voor oma – op de achtergrond. Wat er precies gebeurd is? 

Zo kwam het dat ik afgelopen zondag – slechts vijf dagen voor ik zou moeten vertrekken – nog steeds geen vliegtickets had geboekt

Welnu, de mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik redelijk chaotisch van karakter kan zijn. Ver vooruitplannen is iets dat ik eigenlijk nooit doe, en zo kwam het dat ik afgelopen zondag – slechts vijf dagen voor ik zou moeten vertrekken – nog steeds geen vliegtickets had geboekt. En je raadt het al… Ik kon mezelf wel voor het hoofd slaan toen ik de website opende, want de tickets naar Alicante, een populaire badplaats in Spanje, waren zo last-minute in de zomer natuurlijk allesbehalve goedkoop. En was er überhaupt nog een Airbnb of hotel beschikbaar waar ik dan zou verblijven? 

Na een vluchtige blik op Airbnb geworpen te hebben, zag ik dat er niet veel beschikbaar meer was. Wel nog een kleine kamer bij een Spaanse oude dame thuis

Na mezelf eerst vijf minuten op mijn kop gegeven te hebben dat ik mijn zaakjes wéér niet goed geregeld had, nam de dromer in mij het over. Want dingen gebeuren altijd met een reden, ook als je die op dat moment nog niet kan doorzien. Dat ticket van twee-honderd-vijftig euro op zondag ging ‘m dus niet worden. Op maandag en dinsdag waren er überhaupt geen gunstige, directe vluchten, en zo bewoog ik mijn muis al richting de woensdag. Tada, een directe vlucht van Alicante naar Rome voor amper dertig euro. Ik twijfelde nog steeds, want ik kon toch niet weer zomaar vakantie gaan vieren in Spanje? Tegelijkertijd besefte ik dat er niets was dat ik in Alicante niet zou kunnen doen en in Rome wel. Het enige dat ik nodig had waren immers mijn laptop en een wifi-verbinding. Na een vluchtige blik op Airbnb geworpen te hebben, zag ik dat er niet veel beschikbaar meer was. Wel nog een kleine kamer bij een Spaanse oude dame thuis. Onmiddellijk bedacht ik me dat dat waarschijnlijk een perfecte manier zou zijn om nu echt eens een beetje Spaans te gaan leren spreken en zonder verder te kijken, boekte ik. Op hoop van zegen…

Ze genoot nog meer van alle foto’s en video’s van de bruiloft dan ikzelf

En nu zit ik hier, op dit idyllische balkon onder de Spaanse zon, beseffend dat de dromer in mij weer gelijk had. Abuela maakt koffie voor me, luistert ‘s avonds vanuit haar bed naar het geluid van de voordeur om zichzelf ervan te verzekeren dat ik weer thuis ben en complimenteert me met mijn Spaans dat in werkelijkheid nog ongelofelijk gebrekkig is dat ik het een wonder vind dat ze me überhaupt verstaat. Ze genoot nog meer van alle foto’s en video’s van de bruiloft dan ikzelf. Ik voel me hier op en top ontspannen en gelukkig. Een goede vriend vertelde me laatst dat het geheim van een gelukkig leven is om je als een blaadje te laten leiden door de wind. Om de richting te herkennen die het leven je opstuurt en de kansen die daarin verscholen liggen, ook als het in de vorm van peperdure vliegtickets is. En zo is het precies.