Het lijkt misschien gek, maar vandaag vlieg ik voor het eerst van mijn leven vanaf de luchthaven van Maastricht, het vliegveld het dichtst bij huis. Ze hebben namelijk als één van de weinige luchthavens hier in de buurt (lees: Eindhoven, Düsseldorf, Brussel…) een directe vlucht naar Bari in Puglia, en laat dat nou precies mijn bestemming zijn deze augustus. Maar voordat ik vertrek en mijn blog en Instagramkanaal weer gevuld gaan worden met allerlei Italiaanse avonturen, wil ik deze blog gebruiken om even terug te blikken op afgelopen week. Het was eigenlijk een doodgewone week, zo midden in de zomer. Toen de week aanbrak op maandag, had ik nog nauwelijks plannen. En dat was perfect, want zo kon ik uiteindelijk op bijna alle spontane uitnodigingen volmondig ja zeggen.
Vroeger, op de middelbare school en ook daarna tijdens onze studententijd in Amsterdam, zagen we elkaar vaker wél dan niet in een gemiddelde week
Op dinsdagmiddag ging ik met vriendin T. lekker naar het water, waar we bijkletsten over de gebeurtenissen van de afgelopen twee weken, de tijd dat ik haar niet meer had gezien. We hadden het over de mooie én de verdrietige momenten, die er helaas ook waren. Die avond assisteerde ik mijn vader met wat werk op het platteland en werden we getrakteerd op een prachtige zonsondergang boven de geelgouden velden. Op woensdag – de thermometer steeg naar drieëndertig graden – zat ik onder de parasol op mijn laptop te werken en ging ik bij mijn zus eten. Op donderdag nam ik al vroeg de trein richting Rotterdam voor een hele dag qualitytime met één van mijn beste vriendinnen en heel veel knuffelen met haar negen maanden oude baby. Vroeger, op de middelbare school en ook daarna tijdens onze studententijd in Amsterdam, zagen we elkaar vaker wél dan niet in een gemiddelde week. Zo waren we ten alle tijden op de hoogte van elk detail van elkaars leven. Nu is dat natuurlijk heel anders, en daarom zijn zulke dagen die we met elkaar kunnen doorbrengen te kostbaar en te zeldzaam om ze niet van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat te benutten. We begonnen de dag met koffie thuis, gingen picknicken in het park in de zomerzon, nog een koffietje drinken – deze keer op een terras – en namen lekker pizza mee naar thuis voor het diner.
Vrijdagochtend ging ik naar die andere stad aan de Maas, maar dan zo’n tweehonderd kilometer zuidelijker: Maastricht, mijn absolute favoriete stad in Nederland
En hoewel dit lieve gezelschap in Rotterdam woont en dat een geweldige reden is om zo af en toe naar de maasstad af te reizen, ging ik vrijdagochtend naar die andere stad aan de Maas, maar dan zo’n tweehonderd kilometer zuidelijker: Maastricht, mijn absolute favoriete stad in Nederland. Ook hier begon de dag met koffie. Voor de rest bestond het programma vooral uit winkelen, want je kent het gevoel vast wel dat voordat je op vakantie gaat, je toch altijd een paar nieuwe dingen wilt hebben, hoe vol je kledingkast ook eigenlijk al is. Twee zwarte zomerjurkjes en een kort wit broekpakje gingen mee naar huis, die gelijk in mijn koffer gingen voor mijn reis naar Puglia en je dus ongetwijfeld nog op foto’s voorbij zult zien komen. En toen was het alweer weekend. Ik ging het nieuwe huis van vrienden bewonderen, kreeg er spontaan een lesje fotografie en zocht andere vrienden op om zo op de valreep nog heel mooi nieuws te vieren dat zij deze afgelopen week kregen.
Op naar nog meer lieve vrienden, en doodgewone maar super speciale momenten in hartje zomer. Hoe ongeplander, hoe beter
Een doodgewone week dus. Maar wél met super speciale momenten. We lachten, huilden (gelukkig maar kort), zwommen, vierden, winkelden, kookten, knuffelden en proostten. En nu is er alweer een nieuwe week aangebroken, en dat betekent: op naar het vliegveld, en op naar Puglia! Op naar nog meer lieve vrienden, en doodgewone maar super speciale momenten in hartje zomer. Hoe ongeplander, hoe beter. Heb een heerlijke (vakantie) week!
Gooi hulp bie ut ophaole van de beraegeningsbuuze.