Het is alweer oktober, de tiende maand. Na best wat regen schijnt de zon weer volop in Italië, en het is dan ook niet voor niets dat oktober een van de populairste maanden is voor toeristen om het land te bezoeken. Het is ook de maand waarin de druiven en olijven geplukt worden en dat betekent dat het weer tijd is om de meest versgeperste olijfolie – grasgroen van kleur – te proeven. De allerlekkerste.
Onmiddellijk werd er geroepen dat de organisatie “typisch Italiaans” verliep
Precies een jaar geleden waren we net te weten gekomen dat Turijn de uitverkoren stad was om het Eurovisie Songfestival te gaan organiseren. Dat was extreem laat volgens goede songfestivalgebruiken, en onmiddellijk werd er geroepen dat de organisatie “typisch Italiaans” verliep. Nu pas kon er worden begonnen in de stad met het treffen van de vele en omvangrijke voorbereidingen. Was het nog wel haalbaar? Dit jaar weten we pas sinds afgelopen week dat Eurovisie 2023 naar ofwel Glasgow ofwel Liverpool gaat. Inderdaad, de definitieve keuze is nog niet gemaakt. En daarmee is het Verenigd Koninkrijk nog wat langzamer dan de Italianen.
Er is niet zoveel Italiaans meer aan Eurovisie. Einde onderwerp, zou je denken
Maar waarom schrijf ik hier nu over? Vorig jaar was het natuurlijk logisch dat ik jullie – in deze blog over (het leven in) Italië – meenam in de laatste ontwikkelingen van het songfestival dat na dertig jaar eindelijk weer in Italië zou neerstrijken. Nu is het stokje overgedragen aan de Britten, en daarmee is er niet zoveel Italiaans meer aan Eurovisie. Einde onderwerp, zou je denken. Maar zo simpel is het niet.
Daarmee ga je de zomer in, denk je nog maar sporadisch aan die gestoorde maand mei, en behoort het songfestival officieel tot het verleden
Want zo sprak ik een Eurovisie-vriendin en collega afgelopen weekend. Ze verwoordde precies het gevoel dat ik een jaar geleden had. Deel uitmaken van zo’n gigantische productie als het songfestival is een echte once-in-a-lifetime ervaring. Zit je er middenin, kun je niks anders dan je je er helemaal aan overgeven en de rest van je leven op pauze zetten. En is het dan afgelopen, moet je dusdanig bijkomen dat je echt even geen Eurovisie meer kunt horen of zien. Dat was het dan. Een ervaring die je je leven lang niet vergeet. En daarmee ga je de zomer in, denk je nog maar sporadisch aan die gestoorde maand mei, en behoort het songfestival officieel tot het verleden.
Het is dan ook vanaf deze maand dat dat gevoel er opeens weer is: ik wil er bij zijn
Maar dan wordt het oktober. Na de nieuwsberichten over welke tien steden wel interesse hebben om Eurovisie naar zich toe te trekken – berichten die eigenlijk alleen in het organiserende land zelf op grote media-aandacht kunnen rekenen – zal de officiële bekendmaking van de volgende gaststad van Eurovisie iedere krant en elk achtuurjournaal in Europa bereiken. Het is dan ook vanaf deze maand dat dat gevoel er opeens weer is: ik wil er bij zijn. En dat waren dan ook precies de woorden van mijn Italiaanse vriendin.
Het is wél een garantie dat er weer een gigantisch spektakel vol glitters en wapperend haar op de planken komt. En dat is uiteindelijk waar ik het aller-enthousiast over ben
En ik? Ga ik komend jaar weer deel uitmaken van het songfestival? Natuurlijk deel ik haar gevoelens. Want zoals de journalist die me afgelopen jaar interviewde zo goed verwoordde; “Anne is besmet met de songfestivalkoorts”. Echter in 2021 en 2022 had de reden dat ik bij het songfestival betrokken was alles te maken met Italië. En zoals gezegd, is het nu volledig aan de Britten. Hier geen groene olijfolie, maar butter. Geen Lavazza koffie maar een kopje Earl Grey. Geen rijke witte wijn maar een stevige pint. Kortom, alles zal anders zijn, en waarschijnlijk erg on-Italiaans. Tegelijkertijd is het wél een garantie dat er weer een gigantisch spektakel vol glitters en wapperend haar op de planken komt. En dat is uiteindelijk waar ik het aller-enthousiast over ben. So… never say never.