En jawel hoor, het is bekend. Waar ik vorige week nog schreef dat we elk moment konden ontdekken waar het Eurovisiesongfestival gaat neerstrijken volgend jaar, weten we het nu inmiddels. Liverpool it is, en daarmee is Glasgow deze keer de stad die het mega-evenement nét aan zich voorbij ziet gaan. Stiekem vind ik dat wel een beetje jammer. Niks ten nadele van Liverpool, maar het is Glasgow waar ik al een keer of vijf ben geweest om een goede vriendin op te zoeken, en de stad die ik in mijn hart heb gesloten. Maar ik twijfel er niet aan dat Liverpool, muziekstad bij uitstek zijnde de geboorteplaats van de Beatles, een geweldig festival op de bühne gaat brengen.
Waar mannelijk Italië voorheen vrijwel standaard reageerde met “Oh, Johan Croif!”, “Roed Goellit!” en “Marco van Basten!” als ik vertelde Nederlandse te zijn, is dat tegenwoordig vaak – met een mix van bewondering en frustratie in hun stem – “Ah, Max Verstappen…”.
Het was afgelopen vrijdag dat dit werd bekendgemaakt, en toen stond ook het weekend alweer voor de deur. Het weekend waarin Max Verstappen voor de tweede keer wereldkampioen werd, tot grote vreugde van de Nederlanders, maar met lichtelijke teleurstelling bij mijn Italiaanse vrienden tot gevolg, die altijd achter ‘hun’ Ferrari blijven staan. Hij zet Nederland wel op de kaart, ‘onze’ Max Verstappen. Want waar mannelijk Italië voorheen vrijwel standaard reageerde met “Oh, Johan Croif!”, “Roed Goellit!” en “Marco van Basten!” als ik vertelde Nederlandse te zijn, is dat tegenwoordig vaak – met een mix van bewondering en frustratie in hun stem – “Ah, Max Verstappen…”. En zo is hij, ondanks het feit dat ik echt geen Formule-1 fan ben, wel al regelmatig een populair gespreksonderwerp gebleken in de Italiaanse koffiebarretjes.
Het was een week waarin ik de voorpret voor wat er komende tijd te gebeuren staat kon delen met de mensen die het dichts bij me staan
En zo vloog de eerste volle week van oktober voorbij. Een week met belangrijk nieuws in de muziek – en sportwereld dus, maar ook een week die voor mij persoonlijk in het teken stond van vrienden, zo kan ik wel zeggen. Van lange wandelingen in de zon om bij te kletsen en van heerlijke lunches en diners; ik bereidde voor het eerst een risotto alla milanese, mét succes, durf ik wel te zeggen. Van samen sporten en bijgepraat worden op de loopband, van bij vriendinnen op de koffie gaan en van lange telefoongesprekken. Een week waarin ik de voorpret voor wat er komende tijd te gebeuren staat kon delen met de mensen die het dichts bij me staan. Iets dat ik in de komende weken ook hier met jullie zal gaan delen. Kortom; wordt vervolgd!