#6 Spelacchio en zijn waargemaakte ‘ American Dream’ (Nederlands)

Hij staat! Spelacchio staat weer! Wie?!, hoor ik je denken. Spelacchio is de gigantische kerstboom van Rome die traditiegetrouw ieder jaar verrijst op Piazza Venezia, een enorm groot plein waar bussen, scooters en auto’s elkaar met veel getoeter en bijbehorende handgebaren kruisen en dat aan de zuidkant begrenst wordt door het pompeuze Altare della Patria. Acht december is de dag waarop iedereen in Italië de kerstboom weer in huis zet en los mag gaan met alle andere kerstdecoratie. Tot mijn grote vreugde lijkt dit ook in Italië elk jaar meer en meer te worden. Men is vrij, want het is één van de belangrijkste nationale feestdagen van het jaar: La Festa della Madonna (nee, Italianen hebben geen feestdag compleet gewijd aan de Queen of Pop die genadeloos vals zong op het Eurovisie Songfestival, het gaat hier om de dag van de onbevlekte ontvangenis van Maria). Vorige week zondag was het dan ook zover: bij het invallen van de schemering mocht Spelacchio zijn lichtjes voor het eerst laten schijnen. Prachtig! Toch is zijn leven lang niet altijd over rozen gegaan.

De kritiek van de Romeinen – voornamelijk gericht op burgemeester Virginia Raggi – was allesbehalve mals. Tòt de kerstgedachte de harten begon te vullen

Kerst twee jaar geleden was een bijzonder moeilijk jaar voor hem, en tevens het jaar waarin Spelacchio zijn naam gekregen heeft. Nadat zijn voorganger in 2016 ook al niet geprezen werd om zijn volle takken en goede figuur werd 2017 een ramp. De metershoge boom kwam rechtstreeks uit de Dolomieten maar nadat hij op acht december feestelijk verlicht werd ging het met rasse schreden bergafwaarts. Al zijn naalden vielen uit en met de dag begon de hoge kerstboom meer op een toiletborstel te lijken. Een week voor kerst werd de boom door de gemeentemedewerkers officieel als ‘dood en verloren’ beschouwd. De kritiek van de Romeinen – voornamelijk gericht op burgemeester Virginia Raggi – was allesbehalve mals. Tòt de kerstgedachte de harten begon te vullen. Op een koude decemberochtend besloot iemand de boom liefkozend Spelacchio te noemen, oftewel ‘kale’, en vanaf dat moment veranderde alles. Spelacchio veroverde de harten van de inwoners en men stroomden massaal toe om zijn kale takken te behangen met handgeschreven kaartjes: van liefdesbriefjes tot steunbetuigingen. De hashtag #jesuisspelacchio was geboren en Spelacchio haalde de krantenkoppen wereldwijd. En zo ging hij ook niet onopgemerkt voorbij in Amerika…

“Ciarisémo!” werd er naar verluid al door voorbijgangers geschreeuwd, Romeins dialect voor ‘daar gaan we weer’

Het zit in de aard van de Italiaan om heel kritisch te zijn op zijn eigen land en stad – wat vaak overigens best terecht is – maar het zit ook in zijn aard om soms wat voorbarige, gedramatiseerde conclusies te trekken. Nadat de kale Spelacchio twee jaar geleden uiteindelijk op veel sympathie kon rekenen, keken de Romeinen vorig jaar toch reikhalzend uit naar een hernieuwde, volle boom. Maar nog voordat de nieuwe Spelacchio goed en wel van de grote vrachtwagen geladen was, moest hij het al ontgelden. Toegegeven, het zag er inderdaad een beetje vreemd uit: er zaten deze keer namelijk überhaupt geen takken aan de stam. “Ciarisémo!” werd er naar verluid al door voorbijgangers geschreeuwd, Romeins dialect voor ‘daar gaan we weer’. De doemdenkers doopten Spelacchio al gelijk om tot Spezzacchio, ‘kapotte’, maar wat bleek nou? Het was een doordachte techniek om pas later de takken weer aan de stam te bevestigen. Maar, nog veel belangrijker was het nieuws dat Spelacchio een echte filmster was geworden! Het was namelijk niemand minder dan het gigantische Amerikaanse Netflix die in die arme, kale Spelacchio een ruwe diamant met veel potentie had gezien en hem een make-over had gegeven die zijn weerga niet kende. En zo brachten de Amerikanen Spelacchio in volle glorie terug naar de eeuwige stad.  

Daarmee heeft Spelacchio ongetwijfeld het vetste sponsorcontract van alle kerstbomen in zijn broekzak en heeft hij nu officieel de Amerikaanse droom waargemaakt

Nadat ik het bijzondere verhaal van Spelacchio in de voorgaande jaren via het lokale Romeinse nieuws had gevolgd, kon ik niet wachten op de Spelacchio van dit jaar. En hij is prachtig! Voor het tweede opeenvolgende jaar heeft Netflix gezorgd voor de gigantische boom, een aanbesteding uitgezet door de gemeente Rome voor – volgens ingewijde bronnen – niet minder dan vierhonderdduizend euro. Daarmee heeft Spelacchio ongetwijfeld het vetste sponsorcontract van alle kerstbomen in zijn broekzak en heeft hij nu officieel de Amerikaanse droom waargemaakt. Een droom die meer dan vier miljoen Italianen achterna zijn gegaan in de eerste helft van de vorige eeuw toen zij massaal naar Amerika emigreerden. Want herkennen we ons stiekem niet allemaal een beetje in Spelacchio? Ik ben naar Rome verhuisd om niet minder dan een droom waar te maken en voordat ik in oktober het vliegtuig instapte moest ik heel wat meningen van anderen aanhoren. Allemaal heel goed en lief bedoeld, maar toch. Ik had het niet gekund zonder een onaantastbaar geloof in mijzelf en mijn eigen kunnen, een sterke wil en vooral het ongenaakbare vertrouwen dat ook als je nog niet precies weet hoe, de dingen altijd op hun pootjes terecht komen.

Toen de eerste foto’s dit jaar binnenkwamen van de kerstboom van Milaan op het beroemde Piazza del Duomo was de hilariteit in Rome dan ook groot

In Italië heerst er, net zoals in ieder land, een gezonde rivaliteit tussen de grote steden en hier betreft het de eeuwige strijd tussen Rome en Milaan. Toen de eerste foto’s dit jaar binnenkwamen van de kerstboom van Milaan op het beroemde Piazza del Duomo was de hilariteit in Rome dan ook groot. In Milaan was namelijk – wat ongetwijfeld bedoeld was als architectonisch en artistiek hoogstandje – een ijzeren gevaarte verrezen dat in de verste verte geen warm kerstgevoel oproept. Foto’s waarop ònze – met Amerikaans geld vetgemeste – Spelacchio met het Milanese geraamte werd vergeleken vlogen dan ook het internet over en de Romeinen konden niet ophouden met glimmen van trots. Onze Spelacchio is een Amerikaanse superster en de aller-allermooiste van de wereld. Want uiteindelijk is iedere Romein een beetje Spelacchio en Spelacchio zijn we allemaal. En zo neem ik komende week ook een stukje Spelacchio mee in mijn hart als ik naar huis ga voor de kerst.