Het is vandaag Internationale Vrouwendag, een dag waar in Italië veel aandacht aan wordt geschonken. Er staan rijen voor de bloemenzaken, in winkels wordt er voor de gelegenheid royale kortingen gegeven en de vrouw wordt in het zonnetje gezet. Echter, Internationale Vrouwendag gaat natuurlijk ook over bewustwording, want dat is nog altijd hard nodig. Deze blog heeft dan ook een wat serieuze inslag dan wat je misschien van mij gewend bent. Elke vrouw krijgt namelijk vroeg of laat te maken met vooroordelen, discriminatie of zelfs intimidatie. Het is een onderwerp waar ik normaal gesproken niet snel over praat, juist omdat ik zelf altijd enorm vanuit dankbaarheid en positiviteit leef. Maar dat wil niet zeggen dat bepaalde dingen er niet zijn, of geen aandacht verdienen. In tegenstelling zelfs. Want wat betekent het om een vrouw te zijn in Italië?
Hoe vaak heb ik wel niet de vraag gekregen dat ik toch wel veel aandacht moet krijgen van de Italiaanse mannen “met mijn blonde haren”. Maar hoe is het nou echt?
Als er een kreet is waar Italië om bekend staat, is het natuurlijk “Ciao bella!” Hoe vaak heb ik wel niet de vraag gekregen – zowel van Nederlanders als van Italianen zelf – dat ik toch wel veel aandacht moet krijgen van de Italiaanse mannen “met mijn blonde haren”. Maar hoe is het nou echt?
Wanneer ik in mijn eentje op het terras zit, of alleen over het plein loop, word ik standaard aangesproken. Dit is in 90% van de gevallen een man
Wanneer ik in mijn eentje op het terras zit, of alleen over het plein loop, word ik standaard aangesproken. En voor de duidelijkheid: dit is in 90% van de gevallen een man. Echter, in de meeste gevallen is dit helemaal niet vervelend, maar meer uit een nieuwsgierigheid naar wat ik doe. Ben ik een toeriste? Waar kom ik vandaan? En waarom heb ik in godsnaam de chaos van Rome boven de orde van Nederland verkozen? Deze aanspraak vind ik vaak alleen maar leuk omdat er geen verkeerde bedoelingen achter zitten. Het heeft me zelfs hele mooie en waardevolle contacten opgeleverd. Zo werd ik twee weken geleden op het prachtige Campo dei Fiori aangesproken door een journalist die zich super actief blijkt in te zetten voor vrouwenrechten. Elk jaar op Internationale Vrouwendag – zo ook vandaag – organiseert hij een evenement waar een slachtoffer van fysiek of emotioneel geweld tegen vrouwen centraal staat om zo bewustwording te creëren.
Heel anders is het nageroepen worden op straat, en de vervelende opmerkingen, die ronduit intimiderend mogen worden genoemd. Afgelopen zomer heb ik daar heel veel last van gehad
Heel anders is het nageroepen worden op straat, en de vervelende opmerkingen, die ronduit intimiderend mogen worden genoemd. Afgelopen zomer heb ik daar heel veel last van gehad, voornamelijk omdat ik in een buurt woonde waar dit een hardnekkig probleem is. Want een probleem, dat is het echt. Echter, het geeft hoop dat het door de groeiende bewustwording – èn doordat we Internationale Vrouwendag aangrijpen om deze verhalen te delen – steeds meer wordt erkend en bestraft.
Na nog geen drie stappen gezet te hebben, werd ik namelijk al lastiggevallen door een man die maar achter me aan bleef lopen terwijl hij dingen zei die elke fatsoensnorm overtraden
Zo liep ik op een zonnige zomerdag naar buiten op weg naar het station. Onmiddellijk had ik spijt van het zomerjurkje waarin ik gekleed was (terwijl het notabene bijna 40 graden was). Na nog geen drie stappen gezet te hebben, werd ik namelijk al lastiggevallen door een man die maar achter me aan bleef lopen terwijl hij dingen zei die elke fatsoensnorm overtraden. Voor de zoveelste keer draaide ik me om terwijl ik hem met klem vroeg om me met rust te laten, waarbij ik bewust benoemde dat hij me intimideerde en ik me ongemakkelijk voelde. Echter, wat ik niet had gezien, was dat we inmiddels recht voor een geparkeerde politieauto stonden. De agent zag wat er gebeurde, stapte uit en vroeg of er een probleem was. Nadat ik gefrustreerd uitriep dat ik hier nooit rustig over straat kon zonder lastig te gevallen worden – want voor de goede orde: dit was helaas geen uitzondering maar gebeurde elke keer dat ik voet buiten de deur zette – pakte hij tot mijn verrassing zijn boekje en schreef ter plekke een proces-verbaal voor de man uit. Ik kan niet anders zeggen dan dat dat fantastisch voelde. Eindelijk erkenning dat het lastigvallen van vrouwen simpelweg een strafbaar feit is. Na twee maanden lang mezelf in mijn eentje verdedigd te hebben tegen alle hordes mannen die daar vierentwintig uur per dag op straat hingen, kon ik die agent wel om z’n nek vliegen.
Toen ik halverwege de zomer samen met mijn nichtje op straat werd overvallen door een brute crimineel die in twee blonde dames op slippers ongetwijfeld makkelijke slachtoffers dacht te zien en die het niet schuwde om me met geweld naar de grond te werken, was de maat vol
Toen ik halverwege de zomer samen met mijn nichtje op straat werd overvallen door een brute crimineel die in twee blonde dames op slippers ongetwijfeld makkelijke slachtoffers dacht te zien en die het niet schuwde om me met geweld naar de grond te werken, was de maat vol. De reden dat ik ben vertrokken uit deze buurt – gelegen in het hart van Rome met de allermooiste historische gebouwen, dus in theorie een geweldige plek om te wonen – is puur en alleen omdat het niet veilig is voor een vrouw. En als je daar dan even iets langer bij stilstaat, dringt de waanzin hiervan wellicht tot je door. Want we vinden het inmiddels met z’n allen zo normaal dat dit gebeurt, dat we vergeten hoe absurd het eigenlijk is: dat een vrouw niet zomaar kan wonen waar ze wil.
Als je als vrouw in gevaar bent, schreeuw je “VUUR!” in plaats van “HELP!” omdat het helaas de trieste realiteit is dat mensen anders niet naar buiten komen om te helpen
Na alle jaren, ontelbare incidenten (de meesten gelukkig redelijk ‘onschuldig’), heb ik veel geleerd. Als je als vrouw in gevaar bent, schreeuw je “VUUR!” in plaats van “HELP!” omdat het helaas de trieste realiteit is dat mensen anders niet naar buiten komen om te helpen (een tip van de carabinieri). Ik weet nu ook dat je bij elke vorm van geweld, zelfs al heb je maar een paar schrammen, een officieel medisch rapport in het ziekenhuis moet laten opmaken omdat de politie de daders anders geen geweld ten laste kan leggen (over het tekortschieten van een rechtssysteem gesproken…). Als ik ’s avonds in mijn eentje thuiskom, heb ik standaard de scherpe sleutel van de voordeur tussen mijn vingers geklemd en loopt er iemand dicht achter mij, hou ik even in om deze persoon te laten passeren. Wanneer ik zelf in het donker achter een vrouw loop, kuch ik even om haar te laten weten dat ik ook een vrouw ben, en ze zich ongetwijfeld veiliger voelt. Ook heb ik geleerd dat elk woord of gebaar van een man waardoor jij als vrouw ongemakkelijk voelt ronduit intimidatie is. En ten slotte heb ik geleerd – al was dit met heel veel moeite – dat het vaak in je eigen bestwil is om bepaalde situaties uit te weg te gaan in plaats van ze te willen veranderen.
Niets is belangrijker in het verbeteren van de positie van de vrouw dan de mannen die zich hier actief voor inspannen
Maar die verandering vindt tot mijn grote geluk wel degelijk plaats. Niets is belangrijker in het verbeteren van de positie van de vrouw dan de mannen die zich hier actief voor inspannen. Precies zoals de agent dat voor mij deed, en de journalist die er in de media de aandacht op vestigt. Mannen zijn nu eenmaal eerder geneigd zo’n boodschap aan te nemen als het van een andere man komt. En tot mijn vreugde kan ik elke dag opnieuw vaststellen dat de overgrote meerderheid op deze wereld bestaat uit hele respectvolle, ruimdenkende, en betrokken mannen. Laten we de wereld samen een stukje mooier maken, elke dag opnieuw. Zo wordt het een veilige plek voor iedereen. Auguri a tutte le donne, siamo meravigliose!
❤️mooi mens
Fijn jouw aandacht voor de positie van de vrouw.