#80 Het leven van een Delegation Host (Nederlands)

Wauw! Inmiddels ben ik alweer een week (meer dan) fulltime aan de slag als Delegation Host voor Italië op het Eurovisiesongfestival, en wat een schat aan ervaringen heb ik al opgedaan. Tijd voor het schrijven van een hele nieuwe blog is er dus niet, maar ik sta vanochtend wèl in de krant nadat ik gisterochtend ben geïnterviewd over mijn avontuur door een journaliste van Dagblad de Limburger. Van het shoppen van zwarte nagellak tot achtergebleven koffers, je lees het in dit leuke interview:

“Waar de Italianen gaan, daar gaat Anne”

Door Marlous Flier

Tachtig ‘Delegation Hosts’ begeleiden de artiesten die in Rotterdam zijn neergestreken voor het Songfestival. Eén van hen is Anne Schmitz uit Melick. Zij heeft de Italiaanse delegatie toegewezen gekregen: de piepjonge rockband Måneskin, die sinds afgelopen weekend aan kop gaat in de voorspellingen.

Anne en Måneskin, het is een perfecte match, zo bleek vorige week meteen bij aankomst van de Italianen op Schiphol. “Vijf minuten na de landing stond ik met hen in een vipruimte, een beetje kennis te maken. Twee bandleden wonen ook in Rome net als ik. Notabene in dezelfde wijk Monteverde. Dat schept natuurlijk meteen een band. Het klikt goed.”

Even wat uitleg: Anne is gek van Italië, altijd al geweest. Zo’n twee jaar geleden zegde ze in Nederland haar baan op, en verruilde Limburg voor Rome. Ze spreekt vloeiend Italiaans en heeft inmiddels helemaal haar plekje gevonden in de Italiaanse hoofdstad. “Tijdens een van de lockdowns ging ik koffie halen, normaal doe ik dat altijd bij hetzelfde barretje. Nu liep ik ergens anders naar binnen. Aan de muur hing een gesigneerde foto van Måneskin. Dus ik vertelde tegen de barman dat ik met hen zou gaan werken op het songfestival. Waarop hij zei: een vriend van me is de vader van bassist Victoria. Zo toevallig. Hij heeft hem gelijk gebeld en de man is gekomen, we hebben een gezellig praatje gemaakt. Op Schiphol kwam het meteen ter sprake. Haar vader had het verhaal thuis verteld, maar Victoria, had hem niet geloofd.”

Een goeie klik dus, en dat is fijn, want waar de band deze dagen gaat, daar gaat Anne. “Elke ochtend begin ik met een test in de teststraat van Ahoy. Als ik negatief ben, mag ik daarna naar het hotel van de Italianen om hen op te halen voor hun programma van die dag. Veel uitstapjes staan er niet gepland helaas. Ze gaan een dagje naar Amsterdam voor een rondvaart en een keer naar de Rotterdamse haven. Dat is een kwestie van bus in, bus uit, boot in, boot uit, bus weer in. De hele delegatie moet in haar bubbel blijven. Zonder corona was mijn rol heel anders geweest, dan waren we op stap geweest, uiteten, hadden ze buiten op straat muziek kunnen maken. Het liefst willen ze nu ook op pad, maar het kan gewoon echt niet. Ze snappen het wel, maar ik moet ze er vaak op wijzen. Ze mogen een meter buiten de deur van het hotel staan om een sigaret te roken, that’s it. Dit weekend werden mensen van Polen en Ijsland positief getest. Je moet je voorstellen: wij gaan met zijn allen élke dag door de teststraat, en elke dag hoor je alleen maar ‘negatief’, zodat ‘positief’ bijna niet meer lijkt te bestaan. Als het dan toch gebeurt, schrikt iedereen wel even. Want het kan de vergaande consequentie hebben, dat je niet meer kunt optreden.”

Ook als de bandleden iets nodig hebben, is er geen snelle wandeling naar een winkel bij. “Nee, dan moet ik op pad, en dat gebeurt dus: de zwarte nagellak was op. Toen de koffer van de assistent-stylist kwijt was geraakt op het vliegveld, ben ik voor haar gaan winkelen. Make-up remover, een pyjama, schoenen voor de dag erna.”

Het is veel regelwerk, zeker nu Italië genoemd wordt als winnaar komen er veel interviewaanvragen binnen. Het zijn lange dagen waarop er een ‘miljard’ vragen op haar af worden gevuurd en de schema’s die steeds veranderen zijn soms om gek van te worden, maar Anne geniet met volle teugen van haar klus. Het is een eer en een bijzondere ervaring om het evenement van zo dichtbij mee te maken. “Dat Italië nu op nummer 1 staat in de voorspellingen is helemaal te gek. Het songfestival is in Italië eigenlijk helemaal niet zo bekend. Måneskin is dat wel, de band heeft een supersterstatus sinds zijn tweede plek bij X-Factor in 2018 en de winst op het Festival van San Remo. De band heeft een miljoen volgers op Instagram. Het leuke is dat hij als rockband eigenlijk a-typisch is voor het songfestival, maar daar tegelijk heel goed past. De stijl van de bandleden wordt geroemd: met hun wijde pijpen en lange haren, tattoo’s, oorbellen en zwarte oogschaduw, mixen ze de seventies met nu. Hun liedje Zitte E Buoni zegt wees je zelf, mensen praten toch wel over je. Ze gaan heel erg tegen de standaard genderrollen in.”

Na de finale zaterdag, vliegen de Italianen zondag weer naar huis. Anne gaat maandagochtend vroeg weer richting Rome. Als er wordt gewonnen wil ze daar zijn. “Natuurlijk gaat dat wat teweegbrengen in het land. Dat wil ik meemaken. Hoe de sfeer is, hoe de pers over ze schrijft. Voor de populariteit van het songfestival zal dit hoe dan heel goed zijn, ook als Måneskin tweede of derde wordt.”