En opeens was daar een shift afgelopen week. De langverwachte omslag. Alsof alles na eindeloos vertraagd en uitgesteld te zijn opeens in een stroomversnelling terecht kwam. Een week van positieve nieuwsberichten die ik helemaal niet zo snel had zien aankomen.
Het is dus gewoon weer mogelijk om een last-minute ticket te boeken en dezelfde dag nog op een vliegtuig te springen. Ik kan je verzekeren dat dit na mijn ervaring van de vorige keer een behoorlijke opluchting is
Het begon allemaal met het feit dat Nederland heel Italië op kleurcode geel zette, waardoor je helemaal géén test meer hoeft te ondergaan en niet in quarantaine hoeft wanneer je vanuit Italië naar Nederland gaat. Fantastisch nieuws, want over een maand zou ik een weekend terugvliegen voor een bruiloft, maar met een verplichte quarantaine van bijna een week en twee coronatesten – die samen overigens bijna honderd euro kosten – zou dat behoorlijk gecompliceerd zijn. Maar nu is het dus gewoon weer mogelijk om een last-minute ticket te boeken en dezelfde dag nog op een vliegtuig te springen. Ik kan je verzekeren dat dit na mijn ervaring van de vorige keer een behoorlijke opluchting is, want toen werd me met 2 negatieve testen op zak alsnog de toegang tot het vliegtuig geweigerd (lang verhaal, een van de twee testen bleek van het verkeerde type te zijn) en me tegelijkertijd medegedeeld dat ik pas drie dagen later kon vliegen.
Vanaf het moment dat de kleurcodes werden gehanteerd leek zona bianca, waarin nagenoeg alle regels behalve de mondkapjes komen te vervallen, een soort van utopie, nog ver weg van de realiteit. Maar nu is het dan echt zover
Tegelijkertijd zag ook de Italiaanse overheid reden tot optimisme want opeens werd aangekondigd dat Lazio, mijn regio, al vanaf vandaag zona bianca is. Vanaf het moment dat de kleurcodes werden gehanteerd – al zo’n driekwart jaar geleden – leek zona bianca, waarin nagenoeg alle regels behalve de mondkapjes komen te vervallen, een soort van utopie, nog ver weg van de realiteit. Maar nu is het dan echt zover, en om de vreugde compleet te maken mogen we ook weer buiten rondstruinen zolang we willen, op nachtelijke wandelingen door de Eeuwige Stad in zwoele zomernachten die niet afkoelen.
Dat betekent dat ze weer terugkomen: die eindeloos lange tafels vol met schalen antipasti, pasta’s en pizza’s onder de bomen die door lampionnen verlicht worden. Een scene die altijd verbroederd
Geen avondklok meer gaat perfect samen met mijn andere lievelingsregel. Of liever gezegd, ex-regel. Want er geldt “geen maximumaantal meer van personen die aan een tafel met elkaar mogen zitten”. En dat betekent dat ze weer terugkomen: die eindeloos lange tafels vol met schalen antipasti, pasta’s en pizza’s onder de bomen die door lampionnen verlicht worden. Een scene die altijd verbroederd, net zoals het EK-voetbal dat afgelopen vrijdag van start is gegaan. En laat het nou net Rome zijn geweest die de eer had om het grootste Europese eindtoernooi te openen. Met een spectaculair optreden van Andrea Bocelli dat ook bij de niet-voetbal fans het kippenvel op de armen bezorgde, liet Italië weer even zien waar het land groot in is. Stadio Olimpico als het hart van Europa.
Italië won haar eerste wedstrijd met maar liefst 3-0 dat tot vele tevreden gezichten en instemmend geknik over “de kansen” leidden bij voornamelijk de mannelijke helft van de bevolking die hun koffie al staand in de bar drinken
En die fijne flow van goed nieuws bleef maar stromen. Want Italië won haar eerste wedstrijd met maar liefst 3-0 dat tot vele tevreden gezichten en instemmend geknik over “de kansen” leidden bij voornamelijk de mannelijke helft van de bevolking die hun koffie al staand in de bar drinken, zo stelde ik glimlachend vast de volgende dag. Zondagavond was het dan de beurt aan Nederland en hoewel dit wat meer billenknijpen was, kwam ook hier een positieve krantenkop uit voort. Net als Italië won ook Nederland haar eerste wedstrijd.
Het nieuws dat het weer mogelijk is spontaan op een vliegtuig te springen heeft me het meest gelukkig gemaakt. Je weet immers maar nooit wanneer je onverwacht moet vertrekken.
Een week vol positiviteit dus, waarin het nieuws dat het weer mogelijk is spontaan op een vliegtuig te springen me het meest gelukkig heeft gemaakt. Je weet immers maar nooit wanneer je onverwacht moet vertrekken. Als Nederland de finale van het EK speelt bijvoorbeeld. Een vlugge check van het speelschema leert me dat dit ook nog eens tegen Italië kan zijn. In dat geval komt er voor één van beiden landen geheid een einde aan de stroom positieve nieuwsberichten. Echter, met een hart dat juicht voor zowel de Nederlandse leeuwen en de Italiaanse azzurri blijft het voor mij een 100% win-kans. Beter nieuws kun je niet krijgen, toch?