Je hebt het vast al vaker gehoord: de maand september is misschien wel de meest aangename en leukste maand in Italië. Het is nog volop zomer dus in het weekend lig je lekker aan zee, terwijl de stad tegelijkertijd weer bruist van het leven (in schril contrast met de maanden juli en augustus). ’s Ochtend vroeg bij het verlaten van je huis is de lucht aangenaam fris en voelt het simpelweg heerlijk om weer eens een vestje aan te trekken, terwijl je je ‘s avonds nog lang niet druk hoeft te maken of je nou wel of niet een jas zal meenemen aangezien je nog tot ver na twaalven heerlijk buiten op een terrasje kunt eten. Iedereen ziet er zongebruind uit en aan de lopende band hoor ik bekenden elkaar groeten met “wat zie jij er goed uit!” als men elkaar na weken weer terugziet.
Het voelt altijd weer als thuiskomen, als ik over zo’n pittoresk pleintje wandel met een al net zo idyllisch kerkje om vervolgens in de smalle straatjes met talloze kraampjes te verdwalen
Het is ook de maand waarin er allerlei festivals plaatsvinden. Ik heb het nu niet over festivals met grote podia, duizenden bezoekers, en luid bonkende muziek. Ik heb het over het plaatselijke wijnfestival, oogstfeesten, een gnocchi festival, en heilige feesten. Dit soort festivals worden hoofdzakelijk georganiseerd in de dorpjes net buiten Rome, en vind ik persoonlijk één van de allerleukste dingen van Italië. Het voelt altijd weer als thuiskomen, als ik over zo’n pittoresk pleintje wandel met een al net zo idyllisch kerkje om vervolgens in de smalle straatjes met talloze kraampjes te verdwalen.
Inmiddels hangt mijn hele kast vol met post-its in allerlei kleuren waarop ik nieuwe ideeën, projecten en dromen uitteken
September voelt voor mij ook altijd als het begin van een nieuw jaar. Eigenlijk nog meer dan 1 januari. Elk jaar begint het eind augustus weer te kriebelen. Dan voel ik dat ik zin heb om de dingen weer met beiden handen aan te pakken. Om nieuwe doelen te definiëren en de koers te bepalen voor volgend jaar. En dat heb ik dan ook gedaan afgelopen week. Inmiddels hangt mijn hele kast vol met post-its in allerlei kleuren waarop ik nieuwe ideeën, projecten en dromen uitteken. Overigens is er voor een buitenstaander waarschijnlijk geen touw aan vast te knopen, aangezien ik Nederlands, Engels en Italiaans naar hartenlust door elkaar heb gebruikt, zo ontdekte ik later.
Wat ik je op deze plek zou willen meegeven, is om je eens af te vragen waar je heen wilt. Waar droom je van? Ben je nog blij met wat je vandaag de dag doet?
Maar dat maakt ook niets uit, zolang ik het zelf maar begrijp. Want als ik iets heb geleerd en je op deze plek zou willen meegeven, is dat het goed is om je eens af te vragen waar je heen wilt. Waar droom je van? Ben je nog blij met wat je vandaag de dag doet? Waar wil je over een jaar staan? Natuurlijk is het leven hartstikke veranderlijk en weet niemand precies wat morgen is – dat hebben we het afgelopen anderhalf jaar met z’n allen ondervonden – maar door je eigen pad steeds scherper te definiëren, zullen stormen je niet meer zo makkelijk uit het veld slaan. Want dat er stormen zullen komen die het je niet altijd gemakkelijk maken, is een garantie.
De allerbeste Italiaanse wijn is ook ooit begonnen met een boer die zijn allereerste druivenstok plantte
Maar dat hoeft helemaal niet erg te zijn, en moet je al helemaal niet afschrikken om ergens mee te starten. Binnen nu en een paar weken wordt er begonnen met het oogsten van de olijven, en het plukken van de druiven. En hoewel de kwaliteit van de wijn en de olijfolie van honderden factoren afhankelijk is die de boer maar tot in een bepaalde mate kan beïnvloeden (hallo altijd veranderlijke weersomstandigheden), blijven het hebben van een duidelijk doel en elk jaar een beetje beter worden, de grootste geheimen tot succes. Good things take time. Niet voor niks worden bepaalde wijnhuizen jaar op jaar beoordeeld met de hoogste kwaliteitscertificaten van Italië. En dat geldt precies zo voor onze eigen dromen en doelen. Al is het pad ernaartoe vol hobbels en kuilen en weet je de weg niet precies, het gaat er altijd om dat je de eerste stap zet. De allerbeste Italiaanse wijn is ook ooit begonnen met een boer die zijn allereerste druivenstok plantte. En guess what? Tegenwoordig vieren de duizenden en duizenden bezoekers van het nazomerse wijnfestival mee in de visie van die ene boer die ooit gewoon begon èn volhield, ongeacht zon, storm, wind of regen.