Weekblog #126: Een donderslag in Rome en ander nieuws?

Ik bevond me afgelopen zaterdag in een bruidsboetiek in het centrum van Rome, een beetje verborgen in een paralelstraat achter de belangrijkste winkelstraat van de stad, toen er – geheel uit het niets – een oorverdovende knal klonk. De metershoge etalageruiten van de chique zaak trilden in hun kozijnen, net zoals de glazen deur. In de verte hoorde je een autoalarm hysterisch afgaan. Ik zat onmiddellijk rechtop in de pluchen stoel, terwijl de verkoopster spontaan de papieren, die ze net nog vasthield, uit haar handen liet vallen. Ook de rest van de aanwezigen zweeg onmiddellijk. We keken elkaar een paar seconden vragend aan, tot de verkoopster de stilte met een hoorbare twijfel in haar stem verbrak: “Dat was gewoon een onweersklap toch? Of is er nou zojuist echt een bom afgegaan hierachter in de winkelstraat?”. We bleven nog een paar seconden stil, maar nadat er geen gegil te horen viel zei ik voorzichtig dat het vast de donder moest zijn geweest. Mijn hart hamerde echter nog in mijn keel en geheel zeker was ik er niet van. Een ogenblik later leek de dag opeens veranderd te zijn in de nacht, zo donker werd het. Uit het niets begonnen er duizenden hagelstenen met een gigantisch kabaal op de Romeinse straatstenen te kletteren. Wauw, dit was letterlijk wat je noemt een donderslag bij heldere hemel.

“Voorlopig kunnen we hier nog niet weg”, zei ik tegen mijn vriendin die zich ondertussen in een prachtige celeste-gekleurde bruidsmeisjesjurk gehesen had

Nog geen tien minuten eerder waren we namelijk al wandelend bij de bruidsboetiek aangekomen. We hadden niet eens een paraplu mee, want niks deed vermoeden dat er zwaar weer op komst was. “Voorlopig kunnen we hier nog niet weg”, zei ik tegen mijn vriendin die zich ondertussen in een prachtige celeste-gekleurde bruidsmeisjesjurk gehesen had (voor mijn mannelijke lezers: celeste is een lichte tint blauw, hemelsblauw). Maar niks bleek minder waar. Want zo onverwacht als het extreme weer over Rome trok, zo snel was het ook weer voorbij. Nog geen drie minuten later was het weer licht buiten. De ijzige kou van de neergevallen hagelstenen bleef echter in de lucht hangen, en ik wist niet hoe snel ik weer thuis moest komen toen we eenmaal weer buiten stonden. Een blik op de weersapp op mijn iPhone vertelde me dat het nog maar acht graden was. Acht graden! Op twee april! 

Het was natuurlijk het gesprek van de dag hier in Rome. Van het weekend, moet ik eigenlijk zeggen

Het was natuurlijk het gesprek van de dag hier in Rome. Van het weekend, moet ik eigenlijk zeggen. Hoe we van tweeëntwintig graden vorige week naar nog geen tien graden deze week zijn gegaan. Hoe het met Pasen tegenwoordig kouder is als met kerst. De Italiaanse weerspreuken over april vlogen me om de oren, met als meest bekende wel “D’aprile non ti scoprire”. Letterlijk vertaald betekent het dat je je niet moet laten pakken door april. Oftewel: je kunt maar beter op alles voorbereid zijn in april. Een tegeltjeswijsheid ten top, maar wel goed om te onthouden als je je bezoek aan Rome in deze maand gepland hebt. 

Guess what? Dat trucje werkt ook gewoon bij het schrijven van een wekelijkse blog

Ik moet glimlachen. Hoewel de Nederlanders denken dat zij de absolute kampioenen zijn als het aankomt op klagen over het weer, is dat de Italianen ook niet onbekend. Bovendien is en blijft het een dankbaar gespreksonderwerp dat je altijd uit de kast kan trekken als je even niet weet waar je het over moet hebben. En guess what? Dat trucje werkt ook gewoon bij het schrijven van een wekelijkse blog. Want ondanks dat er wel een hoop leuke, nieuwe dingen te staan gebeuren binnenkort (Eurovisie, een mooi reisje buiten Italië, en hoog bezoek in Rome), waren er afgelopen week simpelweg geen grote updates en is het nog wat vroeg om die andere dingen hier in mijn blog te delen. En zo maakt ook een inmiddels redelijke ervaren blogster met alweer 126 geschreven stukjes op haar naam, ook nog wel eens dankbaar gebruik van het weer als gespreksonderwerp. Gelukkig is het april…