Ik durf wel te stellen dat ik een echt weermeisje ben. Maar misschien is dat wel inherent aan het geboren en getogen in Nederland zijn, als zijnde een onderdeel van de Nederlandse identiteit. Voordat je een vakantie boekt, is het eerste dat je checkt hoe het weer op je beoogde bestemming is. Plan je een feestje in de buitenlucht, hou je al twee weken van tevoren koortsachtig de weersvoorspellingen in de gaten. En voorspellen ze regen, tot overmaat van ramp natuurlijk, check je om het half uur de weersapp op je telefoon of die donkere wolken niet toch toevallig dankzij een stevige wind – waar het overigens ook zelden aan ontbreekt in Nederland – de andere kant opwaaien. Lekker richting de oosterburen ofzo. Het kon dan ook niet anders dan dat Buienradar door Nederlanders werd uitgevonden. Maar behalve een weermeisje ben ik ook een echt modemeisje. En iedere fashionista in de Lage Landen weet: het weer kan zich zomaar opwerpen als je grootste vijand.
Waar we in Nederland eigenlijk het hele jaar door haast dezelfde outfit aankunnen, heeft de gemiddelde Italiaan twee compleet verschillende garderobes
Hoe anders is dit in Italië. Waar we in Nederland eigenlijk het hele jaar door haast dezelfde outfit aankunnen; spijkerbroek, T-shirt, vestje en afhankelijk van het seizoen een laagje meer of minder, heeft de gemiddelde Italiaan twee compleet verschillende garderobes. Een zomergarderobe en een wintergarderobe. En nu, zo rond de paasdagen, is het precies de tijd dat de gehele kast wordt uitgeruimd, de winterkleren zorgvuldig op zolder worden opgeborgen, en de zomergarderobe in de kast wordt geïnstalleerd. Een rigoureuze verandering. Van wol en zware spijkerstoffen, naar luchtig katoen en linnen. De transformatie van de garderobe volgt hier dezelfde sfeerwisselingen als in de natuur. Van donkere, aardetinten naar felle kleuren geïnspireerd op de bloeiende bloemen van de rododendron en de fuchsia bougainville waar verwachtingsvol naar wordt uitgekeken.
Eindelijk hoef ik mijn beeldige, zijden bloesje niet meer te verbergen onder een dikke winterjas, maar volstaat dat prachtige, geruite design colbertje dat ik laatst in een vintage winkel vond
En eerlijk is eerlijk, de lente is voor iedere modeliefhebber het allerleukste seizoen om je te kleden. Zo ook voor mij. Eindelijk hoef ik mijn beeldige, zijden bloesje niet meer te verbergen onder een dikke winterjas, maar volstaat dat prachtige, geruite design colbertje dat ik laatst in een vintage winkel vond. Eindelijk kan ik dat leuke open schoentje aan onder die enkellange spijkerbroek zonder dat akelige gevoel van bevroren tenen. En met de aarde die nog niet zo heel lang uit haar winterslaap is ontwaakt, is het ook nog vroeg genoeg om mijn zalmroze mantelpak aan te trekken zonder erin weg te smelten onder de brandende zon die de temperatuur de komende maanden weer behoorlijk zal gaan opdrijven.
Wat kan ik genieten van de Italiaanse vrouwen, niet onregelmatig al op een behoorlijk gevorderde leeftijd, die zich zo ongelofelijk stijlvol weten te kleden
Met het aanbreken van de lente, en de wisseling van de garderobe, is het óók weer de tijd om mijn ogen uit te kijken. Eindelijk kan ik weer bewonderen wat er onder die lange, wollen mantels verscholen gaat. Want wat kan ik genieten van de Italiaanse vrouwen, niet onregelmatig al op een behoorlijk gevorderde leeftijd, die zich zo ongelofelijk stijlvol weten te kleden. Hun outfits zo doordacht, terwijl het tegelijkertijd een nonchalance over zich heeft alsof ze die ochtend spontaan wat uit de kast hebben getrokken. En juist dat moeiteloze is precies wat een ware fashionista kenmerkt. Afgelopen weekend liep ik toevallig achter zo’n dame van rond de zestig jaar. Ze ging gekleed in een feloranje, wijde broek die precies goed viel, camel bruine blokhakken, een oranje met beige gestreepte trui en een licht jasje dat nonchalant om haar schouders was gedrapeerd. Ik kon het niet laten en maakte er stiekem een foto van. In Italië vind ik de inspiratie letterlijk op iedere straathoek.
Zo ging het tenminste vroeger bij ons thuis, en ook in de Italiaanse gezinnen
Maar als er één ding hetzelfde is in Nederland en Italië, is het wel dat er met de Pasen vaak een gloednieuwe outfit uit de kast komt. Zo’n setje kleding dat al weken in je kast hangt, klaar om aan de wereld getoond te worden. Zo ging het tenminste vroeger bij ons thuis, en ook in de Italiaanse gezinnen. Als kind kon ik niet wachten om die nieuwe schoenen of die nieuwe jurk eindelijk aan te mogen trekken en aan de opa’s en oma’s te showen. En dat heerlijke gevoel heb ik eigenlijk nog steeds als ik een nieuwe outfit aankan. Het zal je dan ook niet verbazen dat ik mijn geluk niet op kan dat er nu, na twee lange jaren waarin het huispak hoogtij vierde, eindelijk weer genoeg gelegenheden zijn om de show te stelen. Op je paasbest dus.
Ik hoop dat je een heerlijke Pasen hebt gehad!