Hoewel het deze week dan ook echt officieel zomer is, was die natuurlijk allang en breed begonnen. In Nederland, vanuit waar ik afgelopen weekend al werd bedolven onder de zonnige foto’s van familie en vrienden die aan het water waren, op festivals dansten, hooi van het land haalden, in alle vroegte een rondje skeelerden en natuurlijk de barbecue hadden aangestoken. Oh, wat is Nederland een heerlijk land als het lekker weer is.
Een prachtige plek waar het telefoonbereik wegviel, en waar enkel jonge Spanjaarden vertoefden met van huis meegebrachte bocadillos con jamon
Maar ook in Spanje was de zomer al ruimschoots begonnen. Tot woensdagochtend was ik in Alicante, en voor wie me een beetje kent, weet dat ik een groot gedeelte van mijn tijd in de Spaanse stad op het strand heb doorgebracht. Maandag op het heerlijk brede, toegankelijke zandstrand van San Juan, en dinsdag klauterde ik over steile, ruige rotsen om bij het water te komen. Een prachtige plek waar het telefoonbereik wegviel, en waar enkel jonge Spanjaarden vertoefden met van huis meegebrachte bocadillos con jamon, broodjes met Spaanse ham. In Alicante stond continue een heerlijk zeebriesje en met de schone, blauwe lucht vond ik het er eigenlijk nooit te warm. Perfecte vroege zomerdagen onder de Spaanse zon dus.
Mijn koortsthermometer begint deze dagen al spontaan te piepen nog ruim vóórdat ik ‘m onder mijn tong heb gelegd. Hij heeft dan blijkbaar al een succesvolle meting gedaan
En in Italië? Welnu, mijn koortsthermometer – die ik elke ochtend gebruik om mijn lichaamstemperatuur op te meten (vraag je je af waarom: vooral voor ons vrouwen is het heel goed de schommelingen in lichaamstemperatuur te monitoren) – begint deze dagen al spontaan te piepen nog ruim vóórdat ik ‘m onder mijn tong heb gelegd. Hij heeft dan blijkbaar al een succesvolle meting gedaan. Gewoon in de lucht. Goed om hierbij te vermelden is dat mijn thermometer een meetbereik heeft dat begint bij 32 graden… Juist. En dan hebben we het dus over de temperatuur binnenshuis, in de (tamelijk) vroege ochtend.
Afgelopen weekend kon ik dan ook maar één ding concluderen: de grote uittocht van Romeinen was al begonnen
Een huis zonder airconditioning in Rome in de zomer is als een huis zonder verwarming in Nederland in de winter. Vanaf de tweede helft van mei is het elke dag warmer dan dertig graden geweest, en inmiddels is het elke dag vijf-en-dertig graden. Dit blijft zo tot eind september. Dat mag je gerust een uitdaging noemen, zeker op de dagen dat het drukke Romeinse verkeer voor een cappa zorgt, een dikke kap van smog die alle frisse lucht afsluit. Afgelopen weekend kon ik dan ook maar één ding concluderen: de grote uittocht van Romeinen was al begonnen. Ik was even in het park, waar het doorgaans vol is met recreërende Romeinen. Het was er nu verlaten.
Het is een fenomeen dat al zo oud is als de oude Romeinen zelf
Het is een fenomeen dat al zo oud is als de oude Romeinen zelf die tweeduizend jaar geleden massaal de groene heuvels introkken op zoek naar verkoeling. Dat gebeurt nu nog steeds. Iedereen – of in elk geval: iedereen die kan – spendeert het weekend op het platteland, aan zee of in de bergen in huizen die al generaties eigendom zijn van de familie en niet onregelmatig door de grootouders zijn gekocht in de jaren zestig en zeventig waarin Italië haar grootste economische bloei beleefde.
Aan het eind van augustus plakte ik een post-it op mijn kast met daarop de duidelijke woorden: “augustus 2022 ben ik niet in Rome”. Die belofte aan mezelf heb ik gehouden
De lezers die mijn blogs vorig jaar ook al lazen, kunnen zich misschien nog wel een specifieke blog herinneren waarin ik beschrijf dat het in de zomer net ietsje lastiger is om van Rome te houden. Heel het jaar ben ik de hare, maar in juli in augustus even niet. Vorig jaar bracht ik hier wel het grootste gedeelte van de zomer door, voornamelijk door werkverplichtingen die ik had. Aan het eind van augustus plakte ik een post-it op mijn kast met daarop de duidelijke woorden: “augustus 2022 ben ik niet in Rome”. Dat was nogal een bold statement waarin de frustratie duidelijk voelbaar was van mijn favoriete koffiebar die al drie weken gesloten was en het smeltende asfalt die je schoenen ruineren. Maar nu komt het: die belofte aan mezelf heb ik gehouden. Volgende week ga ik de stad uit en vertrek ik voor een zomer vol avonturen. Kroatië met mijn vijf beste vriendinnen is het eerste avontuur. Ik kan niet wachten! Want je raadt het al: ook in Kroatië is de zomer al ruimschoots begonnen.