Vorige week vertelde ik al dat ik heel binnenkort groot nieuws had om te delen. En jawel, the word is out: ik woon niet meer in Rome, en ga er ook niet meer naar terug. En natuurlijk is dat een bitterzoet gegeven, want het is en blijft de mooiste stad ter wereld. Maar natuurlijk is dit afscheid niet zomaar uit de lucht komen vallen…
Ik besloot dit proces nog even voor mezelf te houden. Echter, vaker dan eens bleek dat een onmogelijke opgave
Want afgelopen tijd – zo vanaf het moment aan het einde van de zomer toen ik terugkwam uit Puglia – ben ik een nieuwe weg ingeslagen. In eerste instantie volledig onzeker waar deze naartoe zou leiden, en daarom besloot ik dit proces nog even voor mezelf te houden. Echter, vaker dan eens bleek dat een onmogelijke opgave omdat mijn vriendinnen en familie simpelweg zo lief en geïnteresseerd waren. Meer dan ooit realiseerde ik me dan ook wat een fantastische mensen ik om me heen heb. Maar inmiddels is het concreet. En eerlijk is eerlijk? Ik geloof niet dat ik enthousiaster kan zijn dan ik ben! Er wacht nu namelijk een gloednieuw avontuur in een voor mij geheel nieuwe stad. En voor nu betekent dat vooral dat ik deze dagen razend druk ben met alles te regelen.
Ik moet het vandaag bij een hele korte blog laten, maar mét een dikke, vette cliffhanger
Waar ik precies naartoe ga verhuizen en waarom, ga ik in de komende week uitgebreid vertellen. Dat wilde ik in eerste instantie al in deze blog doen, maar een fikse ontsteking in mijn verstandskies en twee ongeplande – en behoorlijk onplezante – bezoekjes aan de tandarts schopte dat plan iets in de war. Daarom moet ik het vandaag bij een hele korte blog laten, maar mét een dikke, vette cliffhanger. Met veel gevoel voor drama dus, precies zoals ik vanochtend in de tandartsstoel lag…