#87 Viva gli Azzurri (Nederlands)

Zoals je wellicht wel weet, speelde Italië afgelopen vrijdag de kwartfinale van het Europees Kampioenschap voetbal tegen België. Hun 2-1 winst zette heel Rome in vuur en vlam. Na een jaar van de ene na de andere lockdown, avondklokken en afstand houden, vierde men vrijdagavond feest alsof de titel van het toernooi al binnen was gesleept. Over de lungotevere, de brede weg die aan beiden kanten langs de rivier loopt door het hart van de stad, trok een onophoudelijke stroom van luid toeterende scooters en auto’s. Vlaggen hingen uit het raam en wapperden in de wind, en kwam de stoet dan bij een rood stoplicht tot stilstand, stond er wel iemand op z’n scooter om de boel nog verder op te zwepen. Het moge duidelijk zijn, de azzurri zijn weer de nationale trots van Italië.

Waarom blauw? De vlag van Italië bestaat immers uit groen, wit en rood, en daarmee is Italië samen met Nederland één van de weinige landen met een sterke, alom bekende nationale kleur die helemaal niet in de vlag voorkomt

De azzurri dus, maar waarom wordt het Italiaanse elftal zo genoemd? En wat betekent het eigenlijk? Azzurro is een kleur blauw – felblauw, precies zoals de scooter op de foto boven dit artikel – en het elftal heet dus letterlijk de ‘blauwen’. Maar waarom blauw? De vlag van Italië bestaat immers uit groen, wit en rood, en daarmee is Italië samen met Nederland één van de weinige landen met een sterke, alom bekende nationale kleur die helemaal niet in de vlag voorkomt. Waarom Nederland massaal oranje kleurt moge duidelijk zijn. Met een koninklijke familie die ‘Van Oranje-Nassau’ heet, is dat niet moeilijk te raden. Maar waar komt het blauw van de Italianen dan vandaan? Ik moet bekennen dat ik het zelf tot het schrijven van deze blog ook niet wist, en daarom ben ik even op onderzoek uitgegaan.

De mannelijke nazaten van de Savoy familie waren maar liefst tot het jaar 2002 verbannen in de republiek Italië en konden geen stap binnen de Italiaanse landsgrenzen zetten

Het antwoord blijkt eigenlijk haast hetzelfde als waarom het Nederlandse elftal in oranje speelt. Van 1861 tot 1946, het jaar waarin de Italianen in een volksreferendum vóór een republiek stemden en daarmee het einde van de monarchie inluidden, regeerde de koninklijke familie Savoy over het koninkrijk Italië. En de kleur van deze familie was het blauw dat we nu nog steeds kennen als de nationale kleur van het Italiaanse elftal. Onmiddellijk rees bij mij de vraag of men zich in 1946, met het wegstemmen van het Koningshuis, niet ook van de kleur blauw wilde ontdoen. Immers, de mannelijke nazaten van de Savoy familie waren maar liefst tot het jaar 2002 verbannen in de republiek Italië en konden geen stap binnen de Italiaanse landsgrenzen zetten. Echter, het was onder het Koninklijk Huis van Savoy dat Italië in 1861 een eenheid werd en daarmee het land zoals wij het tegenwoordig kennen. Ik denk dat het blauw daarom juist voor veel Italianen de eenheid weerspiegelt, die met de grote verschillen tussen noord en zuid maar al te vaak ver te zoeken is. Het nationale elftal, de azzurri, is één van de weinige zaken die echt tot de nationale trots behoort en jong en oud, noord en zuid, en arm en rijk verbroedert.

Dus, als je zondag de finale kun je een goed figuur slaan door deze vraag achteloos in de groep te gooien. “Hey vrienden, waarom spelen die Italianen eigenlijk in het blauw?”

Dus, als je zondag de finale – waarin het Italiaanse elftal natuurlijk zonder enige twijfel aantreedt – gaat kijken bij je buren, vrienden of in de kroeg, kun je een goed figuur slaan door deze vraag achteloos in de groep te gooien. “Hey vrienden, waarom spelen die Italianen eigenlijk in het blauw?”. Ongetwijfeld ben je de enige die het antwoord weet, waarmee je, geheel op z’n Italiaans, een goed figuur slaat. Fare una bella figura, Italiaanser wordt het niet. Moeten die azzurri natuurlijk wel nog even de halve finale tegen Spanje overleven, maar aan het enthousiasme van de massaal in het blauw uitgedoste supporters zal het in ieder geval niet liggen…