Wat een week! Ik begon de week in Turijn en sloot ‘m af in Rome. En tussendoor genoot ik een paar dagen in Nederland van het lekkere weer. Al met al durf ik wel te zeggen dat het een redelijk rommelige week was. Het begon al in Turijn maandagochtend waar ik me zo gigantisch verslapen had (lees: om half twaalf wakker schrikken terwijl de wekker om negen uur af had moeten gaan) dat ik een kort maar paniekerig moment dacht dat ik mijn vlucht naar Brussel had gemist. Dat verslapen was eigenlijk heel logisch na twee weken Eurovisie gedaan te hebben. Want waar we zaterdagnacht na de finale dansten tot de zon weer opkwam, gingen we zondag ook pas rond vieren naar bed. Want eigenlijk voelde slapen gewoon als zonde van de tijd. Twee weken leefden we van de muziek en heel veel lol, aangedreven door pure adrenaline en Lavazza-koffies.
De dagen in Nederland voelden vervolgens als een vroege zomervakantie
Maar dankzij een taxichauffeur die het gaspedaal goed wist te vinden, zat ik nog prima op tijd in het vliegtuig, op ‘mijn’ stoel 22A. De dagen in Nederland voelden vervolgens als een vroege zomervakantie. Ik was constant met en bij vriendinnen, en samen een bakje koffie doen, ging als vanzelf over in een spontane barbecue op woensdag en een etentje aan de tuintafel op donderdag. Precies hoe ik een paar dagen ontspannen in Nederland voor me zag.
Om kwart over vier zaten we al braaf in het vliegtuig maar we hebben nog twee-en-een-half-uur aan de grond staan wachten voor we mochten opstijgen
Het rommelige karakter van de week zette zich eigenlijk de hele week voort. Vrijdagmiddag had ik om half vijf mijn vlucht terug naar Rome, maar er trok een noodweer over die de planning flink in het honderd stuurde. Om kwart over vier zaten we al braaf in het vliegtuig maar we hebben nog twee-en-een-half-uur aan de grond staan wachten voor we mochten opstijgen. Uiteindelijk kwam ik pas rond elven thuis waar ik moest constateren dat het gedurende mijn drie weken van afwezigheid zomer was geworden en het dekbed eigenlijk al geen functie meer had.
Ik ritste iets te enthousiast mijn pantalon dicht na een toiletbezoek en je raadt het al: ik trok zo de hele rits kapot
Ik lag pas laat in bed en het zou weer een korte nacht worden. De dag daarna ging de wekker namelijk al om half acht want om half negen moest ik de deur uit voor een hele speciale gelegenheid: het doopfeest Teodora, het vier-maanden oude dochtertje van een goede vriendin. De ceremonie vond buiten plaats op een absolute droomplek: in de groene heuvels met uitzicht op het prachtige meer van Bolsena. Vervolgens volgde er een uitgebreide lunch op de casale, het uit prachtige stenen opgetrokken plattelandshuis van de familie. En ook hier verliep niet alles volgens plan, tot grote hilariteit van mijn vriendin. Ik ritste namelijk iets te enthousiast mijn pantalon dicht na een toiletbezoek en je raadt het al: ik trok zo de hele rits kapot. Godzijdank had de nonna van baby Teodorina een rok voor me te leen…
Hoewel ik me nog zo had voorgenomen deze keer wel gewoon ’s avonds thuis te eten, lukte het me wederom niet weerstand te bieden
Op zondag was ik vervolgens de hele dag op pad met een goede vriend die vanuit Cairo een paar dagen in Rome was. En hoewel ik me nog zo had voorgenomen deze keer wel gewoon ’s avonds thuis te eten, lukte het me wederom niet weerstand te bieden toen hij me spontaan uitnodigde aan te sluiten bij een etentje met andere Italiaanse vrienden van hem.
Dat is precies hoe ik het graag heb. Altijd op pad in een leven waarin slapen haast als een verspilling van tijd voelt
En nu is het alweer maandag, en heb ik nog steeds geen boodschappen gedaan. Dat ga ik zo meteen dan ook maar even doen, hoewel ik moet oppassen niet te veel te kopen. Morgenmiddag landen mijn ouders namelijk in Rome en ga ik een week lang met hen op pad. Eerst vier dagen in Rome, en dan de rust van het platteland opzoeken. Dat betekent dat we waarschijnlijk overal eten, behalve thuis. Maar ach, dat is precies hoe ik het graag heb. Altijd op pad in een leven waarin slapen haast als een verspilling van tijd voelt. Er is immers nog zoveel te eten te proeven, zoveel nieuwe mensen te ontmoeten, en zoveel nieuwe muziek te ontdekken…