Twee weken ben ik nu alweer terug in Milaan inmiddels. Ik moet er zelf nog helemaal aan wennen dat ik een week oversla met bloggen, want ik besef nu pas dat ik ook nog helemaal niet verteld heb over de week vóor die van afgelopen week. De week waarin ik het eerste tripje van het jaar alweer heb gemaakt. Een mini-trip deze keer: vier-en-twintig uur in Bologna. Op donderdagochtend 12 januari vertrok ik samen met de muziek curator – die gebaseerd is in Parijs maar al sinds maandag bij ons was – naar la città rossa, de rode stad. We gingen voor twee concerten, maar geheel onverwacht had ik hier last-minute ook nog een auditie kunnen organiseren voor een potentiële muzikant. Met succes, mag ik wel zeggen. En stiekem vond ik het ook heel interessant om eens aan den lijve te ondervinden hoe een auditie er nou eigenlijk aan toegaat.
Laat mijn nieuwe zaterdag-hobby daar nu perfect voor zijn: schatzoeken
Weer terug uit Bologna besefte ik dat, nu de maand januari alweer bijna op de helft was, de kerstboom er toch echt aan moest geloven. Het gaf gelijk een hoop ruimte in de hal, waar ik nu natuurlijk alweer andere ideeën voor heb. En laat mijn nieuwe zaterdag-hobby daar nu perfect voor zijn: schatzoeken.
Mijn enige vereiste? Dat ze fotogeniek zouden zijn
Elk weekend begint hier in de straat namelijk met een markt vol vintage: meubels, glaswerk, kandelaars, spiegels, kleding, schoenen, elpees en boeken, maar ook vintage barbies, kristallen met helende werkingen, en jawel, tweedehands fietsen (uit Nederland, zo beweerde de verkoper). Met dank aan de markt, kom ik elke week weer met iets nieuws thuis. Vorig week was het een gouden, emaillen fruitschaal (die bij thuiskomst toch wel een tikkeltje kitsch bleek, maar ach), een lief klein fotolijstje en een boek met een gouden kaft. Nu moet ik bekennen dat ik niet de intentie heb het boek ooit te lezen, want ondanks de prachtige titel La Montagna della Luca (de berg van het licht) lijkt het me een nogal zwaar verhaal. Ik kocht het dan ook louter en alleen om haar prachtige, glimmende, gouden kaft. Ik ben namelijk bezig de boekenplank boven het bed te decoreren, en dit kon wel eens precies zijn wat ik zocht om mijn wereldbol (een andere, recent gevonden schat) op te zetten. Het bleek een schot in de roos, al is één boek ook een beetje plompverloren. Daarom ging ik afgelopen zaterdag weer terug naar de oude meneer in de boekenkraam voor nóg twee boeken. Mijn enige vereiste? Dat ze fotogeniek zouden zijn, en bij het boek met de gouden kaft zouden passen.
De man bekeek me en moet er het zijne van gedacht hebben (waarom leest deze jongedame niet gewoon de tekst áchterop de boeken?), maar hij hield beleefd zijn mond
Zorgvuldig bestudeerde ik de ruggen van alle boeken die zo netjes lagen uitgestald in zijn kraam. De man bekeek me en moet er het zijne van gedacht hebben (waarom leest deze jongedame niet gewoon de tekst áchterop de boeken?), maar hij hield beleefd zijn mond. Ik vond twee pareltjes: twee oude boeken uit 1975 van Enzo Biaggi met een prachtige vintage foto in kleur op de voorkant (al waren het in 1975 hoogstwaarschijnlijk gewoon hedendaagse foto’s) en – nog veel belangrijker – een donkerblauw met gouden motief op de ruggen van de boeken. Bij thuiskomst constateerde ik tevreden dat de boeken precies het effect gaven dat ik zocht.
Als ik op maandagavond de slaapkamer oploop, glijden mijn ogen even over het fotogenieke en gestylde stapeltje boeken
En nu is de markt van zaterdag alweer een paar dagen geleden, en bevind ik me weer in een gloednieuwe, razend-drukke week. Als ik op maandagavond de slaapkamer oploop, glijden mijn ogen even over het fotogenieke en gestylde stapeltje boeken uit het rijke Italiaanse literatuur verleden. Ach, wie weet lees ik ze ooit nog wel eens. Ergens tussen tripjes, audities en schatzoeken door.