#52 Attraversiamo? (Nederlands)

Wanneer je net in Rome bent, is er één ding dat je snel leert. Namelijk dat als je braaf wacht met oversteken als het stoplicht op oranje springt, het wel héél lang duurt voordat je op je plaats van bestemming aankomt. Een Romeins stoplicht staat namelijk maar minder dan vijf seconden op groen, om daarna meer dan een halve minuut op oranje te staan. In tegenstelling tot Nederland, betekent oranje hier dus gewoon oversteken.

Wanneer ze bij het woord attraversiamo (wij steken over) komen, zegt ze dit het allermooiste Italiaanse woord te vinden, omdat het woordje alles in zich heeft wat de Italiaanse taal zo mooi maakt. Ik geloof dat ze gelijk heeft, ga maar na

Attraversare, het Italiaanse woord voor oversteken. Wie de film Eat Pray Love heeft gezien, kent de scene waarin Elizabeth Gilbert Italiaans leert van een charmante Romein op een terrasje in Rome. Wanneer ze bij het woord attraversiamo (wij steken over) komen, zegt ze dit het allermooiste Italiaanse woord te vinden, omdat het woordje alles in zich heeft wat de Italiaanse taal zo mooi maakt. Ik geloof dat ze gelijk heeft, ga maar na. De rollende R – gemaakt met het puntje van je tong tegen je gehemelte – het beginnen en eindigen met een klinker en het “iamo”, dat vele niet-Italianen als zo typisch voor deze taal beschouwen. De betekenis van het woord is wellicht nog mooier. Want door straten, bruggen en oceanen over te steken, leren we nieuwe werelden kennen en komen we dichter tot elkaar.

Ik weet niet hoe vaak ik afgelopen week de vraag heb gekregen wat ik ga doen mocht Italië weer in een totale lockdown gaan. Kom je dan weer even terug naar Nederland, Anne?

Echter, het oversteken en zo fysiek bij elkaar komen lijkt de komende tijd heel wat lastiger te worden. Nederland heeft Italië afgelopen week de kleurcode oranje gegeven, en in tegenstelling tot wat ik hier in Rome bij het stoplicht gewend ben, vormt die kleur oranje nou net géén aanmoediging tot oversteken. Niet noodzakelijke reizen naar het land van la dolce vita worden ten strengste afgeraden en bij terugkomst in Nederland moet je tien dagen verplicht in quarantaine. Ondertussen worden de geruchten over een lockdown hier in Italië steeds hardnekkiger. Ik weet niet hoe vaak ik afgelopen week de vraag heb gekregen wat ik ga doen mocht Italië weer in een totale lockdown gaan. En daarmee bedoel ik: alleen naar buiten mogen voor de boodschappen, de hond (heb ik niet) en de vuilnis (nu ik er zo over nadenk moet ik deze huishoudelijke taak alvast wat meer gaan claimen). Kom je dan weer even terug naar Nederland, Anne? Of blijf je daar?

Tegen het decor van het prachtige pastelkleurige plein Campo di Fiori mengden al deze verschillende culturen moeiteloos met elkaar. Wellicht omdat we al één groot ding met elkaar gemeen hadden

Precies diezelfde vraag bleken ook de andere internationale meiden met wie ik afgelopen zaterdag Halloween vierden – geen zorgen, het was overdag èn in de buitenlucht – veelvuldig te krijgen. Niemand had er nog een antwoord op. We vormden overigens een bont gezelschap waarin maar liefst zeven nationaliteiten vertegenwoordigd waren. Van China tot Amerika, van Finland tot Servië en van Engeland tot Italië. En ikzelf natuurlijk, l’olandese. Allemaal wonen we inmiddels in de Eeuwige Stad, dus allemaal hebben we onze eigen oversteek achter de rug. Sommige vanwege de liefde voor het land, anderen op zoek naar avontuur en toevalligerwijs in Italië terechtgekomen, maar er was ook een meisje die hier vanwege haar werk gestationeerd was en daar niet heel gelukkig mee was. Maar wat de motieven ook waren, dat deed er zaterdag niet toe. Tegen het decor van het prachtige pastelkleurige plein Campo di Fiori mengden al deze verschillende culturen moeiteloos met elkaar. Wellicht omdat we al één groot ding met elkaar gemeen hadden, namelijk dat we wisten hoe het is om de oversteek te maken. 

Vanaf het moment dat je eenmaal besloten hebt eigenlijk wel over te willen gaan steken, gaat het stoplicht voor je gevoel al van rood naar oranje. En net zoals de Romeinse stoplichten, kan het licht soms héél lang op oranje blijven staan. Zo ook bij mij

Attraversare, een sprong in het diepe. Ik denk dat iedereen het gevoel wel kent. Dat je op een punt in je leven stond waarin je het gevoel had een brug te moeten oversteken. Bij het aangaan van een nieuwe spannende uitdaging of juist het achterlaten van een situatie zoals die was. Vanaf het moment dat je eenmaal besloten hebt eigenlijk wel over te willen gaan steken, gaat het stoplicht voor je gevoel al van rood naar oranje. En net zoals de Romeinse stoplichten, kan het licht soms héél lang op oranje blijven staan. Zo ook bij mij. Het heeft me namelijk zeker anderhalf jaar gekost om het oranje te kunnen interpreteren als een teken om echt naar Rome te verhuizen. Heel vaak denken we namelijk dat zodra we eenmaal overgestoken zijn, er geen weg terug meer is. Maar als het coronavirus ons één ding geleerd heeft, is het wel dat alles op elk moment kan veranderen. Niets hoeft voor altijd te zijn, en je kunt altijd terug. Maar het is juist door het oversteken dat we nieuwe werelden bereiken. Onze horizon verleggen, vaak letterlijk als je in een vliegtuig zit en uit het raampje neerkijkt op de steeds opschuivende horizon.

De regio’s in Italië lijken te gaan sluiten, maar men mompelt ook dat er nieuws komt over reizen naar het buitenland, dat voor mij natuurlijk relevant is. Maar ongeacht wat premier Conte ook zal afkondigen, zullen we altijd manieren blijven zoeken waarop we wel kunnen oversteken

Wat er komende tijd gaat gebeuren, weet niemand. Waar er gisteren nog sprake was van een nationale avondklok om zes uur (dat was even schrikken), is dat vandaag weer bijgedraaid naar negen uur. En ook dat is nog niet zeker. De regio’s in Italië lijken te gaan sluiten, maar men mompelt ook dat er nieuws komt over reizen naar het buitenland, dat voor mij natuurlijk relevant is. Maar ongeacht wat premier Conte ook zal afkondigen, zullen we altijd manieren blijven zoeken waarop we wel kunnen oversteken. Naar vrienden en familie ver weg door kaartjes te sturen, te bellen of zelfs samen een wijnproeverij of pubquiz via Zoom te houden. Of oversteken naar ver vervlogen tijden door oude fotoalbums vol prachtige herinneringen erbij te halen. Want met het oversteken zijn er altijd nieuwe wegen te ontdekken. Juist als het licht op oranje staat. Attraversiamo?

1 thought on “#52 Attraversiamo? (Nederlands)”

Comments are closed.