Weekblog #141: Hittegolven, surpriseparty’s en inpakstress

Weten jullie nog wat ik schreef drie weken geleden? Over hoe ik een tropenrooster zou hanteren bij temperaturen van boven de vijf-en-dertig graden en hoe het wel gek moest lopen zou het daadwerkelijk zó heet worden in Nederland? Challenge accepted, moeten ze daarboven gedacht hebben. Vandaag, en vooral morgen, gaan we richting de veertig graden. De Romeinse temperaturen hebben me alsnog ingehaald.

Net als vorige maand in Italië, heb ik er nogal wat moeite mee om ook dat laatste advies op te volgen

De adviezen zijn hier bijna gelijk aan wat ze in Italië verkondigen. Drink veel water, blijf uit de zon, en span je vooral niet te veel in. Maar net als vorige maand in Italië, heb ik er nogal wat moeite mee om ook dat laatste advies op te volgen. Deze dagen in juli staan namelijk altijd bomvol gepland met leuke dingen. Gisteren organiseerden mijn vriendinnen en ik al een all pink babyshower voor onze zwangere vriendin. En zoals altijd, haalden we alles uit de kast. Ondanks dat het geen verrassing was voor de aanstaande mamma (vriendin S. is de meest onmogelijke persoon ter wereld om te verrassen), was het toch fantastisch. Vandaag is vriendin A.C. jarig, en gaan we vanavond met z’n allen uiteten. En dan is de week nog maar net begonnen.

Jaren geleden woonde ik in de Europese hoofdstad, en ik denk nog altijd met warme gevoelens terug aan de stad

Morgen ga ik namelijk iets doen wat ik al héél lang – zeg maar gerust jaren – wil doen. Naar Brussel! Dat lijkt misschien niet het meest ideale idee voor de heetste dag van het jaar, maar het staat nou eenmaal al gepland en dan ben ik lastig op andere gedachten te brengen. Jaren geleden woonde ik in de Europese hoofdstad, en ik denk nog altijd met warme gevoelens terug aan die tijd. Bovendien ben ik na al die tijd in Rome inmiddels italiana (of liever gezegd: romana) genoeg om me niet door hete temperaturen af te laten schrikken. 

Vriend T. stelde me gisteren een nieuwe uitdaging: ik mag géén koffer mee, enkel een tas

Terug van Brussel volgt donderdagavond de afscheidsborrel van vrienden, die gedurende het jaar in Vietnam wonen en nu helaas alweer terug moeten. En dan staat het weekend alweer voor de deur met wéér hele leuke plannen. Met een clubje vrienden – waaronder de twee koppels die me vorig jaar november al in Rome kwamen opzoeken voor een grandioos weekend – gaan we namelijk naar de champagnestreek. Drie dagen door het Franse landschap toeren, in onze zomerjurkjes in de schattigste Franse dorpjes eten, en natuurlijk: champagne proeven. Vriend T. – die al voor de hele familie en vriendenclub dozen champagne moet meenemen naar huis – stelde me gisteren een nieuwe uitdaging: ik mag géén koffer mee, enkel een tas. Anders is de kofferbak al vol. Challenge accepted. Zoals altijd. Of het nu om een hittegolf, een surpriseparty of inpakstress gaat, maar nog het liefst allemaal tegelijk.